Ağaç Kovuğu

ellerimi kaybettim yüreğimin göğünde
yıldız yıldız parlarken gözlerin
kirpiklerinle patlattım rengarenk balonlarımı
ağaçların istilasında gümrah bir ormanda yitirdim
saçları örgüsüz kızı
rüzgar şamarıyla bir o yana bir bu yana savururken
yağmur damlalarını
tuzlu sularla öpüştü öpüşmeyi bilmeyen dudaklarım
ana kucağına benzettim ağaç kovuklarını
aradım aradım
her bulduğumda tamam dedim
bu benim olsun
sığınayım
benden önce sahiplenmişti oysa
her bulduğumda tekrar kaybettim
patlayan balonlarım gibi patlayan hayallerimin peşi sıra baktım
elveda bile demedim ağaç kovuklarıma



bir kibritle ormanı yaktım
alevler örsün saçlarımı



...