Ağır Aksak Yol Öyküleri

Çığlığı kurumuş
Ağaç gölgesinde bir çift yürekti
Hikâyesi sönük

Ağır aksak yol öyküleri
Dizildi şehir kaldırımlarına
Sıfır beden umutlar kuşanıp

Yoksunluğu biriktirdi güz gölgeleri
Yolcunun pürtelâş vedaları gibi


O metruk duvara yazıldı
Şairin son şiiri

Her gidiş bir varıştır tüme
Tümden kaçıştır ya da

Olmuyorsa
Neden katletmek gökyüzünün soluğunu
Yıldızlar senin için yanmıyorsa



Düşürmek gerek
Kir duvarlarında kadranı
Yelkovanı mızrap edip
Yoksul tellere vurmak Hüzzam makamında

Sonra çözmek
Kader bağcıklarını postalın
Ve
Yürümek

Yalın ayak
Kefenlerine sarılıp çirkefin

Ruhunda bitimsiz eylemlerin
Parmak izleri
Omuzlarda faşistleşen aşk yükleri

Yürümek
Arındırıp senden seni
Öylece

Bir urgan ucunda
Kelebekleştirip
Umudu

Islığında Eylül türküleri
Cunta kırığı kalemler gibi
Şafağa asıp kaderi

?'aşk olsun çocuk
acıyorsam sana anam avradım olsun''


Eyvallah....