Ağıt - 9 / Gonca Gülüm Soluyor

Kenetlendi kolları yavrusunun boynuna
Günler sonra bu gece alacaktı koynuna
Oğlu sitem etse de o giderdi suyuna
Ömer'in bayılması bütün düşleri yıktı.

8.Bölüm sonu
.........................................................


Kaldırdılar Ömer'i orada ki revire
Gözü yaşlı ananın kolları bomboş kaldı
Doktor müdahale etti evire çevire
Çektirdiği rontgeni derhâl eline aldı.

Çürümüştü bu çocuğun göğsündeki kafesi
Ciğerine inmiyor aldığı bir nefesi
Yazık ki genç yaşında dolmuş ömür kefesi
Çabuk gelsin diyerek anaya haber saldı.

Kuş gibi çırpınmıştı garip ana yüreği
Acıdan çatlıyordu sırtında ki küreği
Söyle doktorum söyle; nedir bunun gereği
Düğümlendi boğazı gözü oğluna daldı.

Solmuştu gonca gülü sapsarıydı gül teni
Böyle mi görecektim ciğer parem ben seni
Aç gözünü Ömer'im tanımadın mı beni
Feryat etti gün boyu ak saçlarını yoldu.

Açmıyordu yavrusu o kara gözlerini
Duymuyordu ananın yürekten sözlerini
Söyle diyordu doktor; oğlunun gizlerini
Onu bu hale koyan hangi vefasız kuldu.

Bir değil ki oğlunun derdi binlerden de çok
Kaybetmiş hevesini yaşamdan ümidi yok
Belki de kurtulamaz bunu sen aklına sok
Yaptığım müdahale denediğim son yoldu.