Ağla Bülbül

Ağla bülbül ağla, sus artık ötme,
Dalına konacak, gülüm yok benim
Ne dersen? Anlamam, figanlar etme,
Kuşdili konuşan, dilim yok benim.

Çevresi bağlarla bahçeyle ulu,
Çiçekle bezeli, meyveler dolu,
Esenlik içinde, serin ve sulu,
Kevser gibi berrak gölüm yok benim.

Sırtıma ateşten, aba giyerek,
Terimi içerek, kumlar yiyerek,
Gece gündüz Leyla, Leyla diyerek,
Mecnunun gezdiği, çölüm yok benim.

Gönül ateşine, hararet kesen,
Şafağı okşayıp, seherde esen,
Benden fayda olmaz, yandım da desen,
Zülfünde dolaşan, yelim yok benim.

Ayarım bozuktur, yüklerim denksiz,
Sararıp solmuşum, kalmışım renksiz,
Sohbetim düzensiz, sazım ahenksiz,
Kalbini titreten, telim yok benim.

Rabbime bağladım, bütün umudu,
Gözümü kapladı, hayret buludu,
Mevsimlerim kurak, toprak kurudu,
Sevdalarla coşan, selim yok benim.

Ardıma, önüme, bak sollu, sağlı,
Gönlüm paramparça, ciğerim dağlı,
Dizimde derman yok, kollarım bağlı,
Sana uzanacak, elim yok benim.

Ağla bülbül ağla, hani? Gül nerde?
Ortak etme beni, çektiğin derde,
Zaten yaralıyım, başım hep yerde,
Doğrulup kalkacak, belim yok benim.

10.08.2000