Ağla Melissa
"Gönlümde aşkının ateşi tütecek dersen tüter
Bahçemde bülbülün ötecek dersen öter
Söyleyen şairim nedir bilmez; bu kaç beyittir
Söyleten sen; bu kadarı yetecek dersen yeter..."
_______
Beni böylesine eriten hüznün
karşı durmak ise gülümseyişlerime,
payıma düşeni karıştır kalbimin derinliklerine
söyleyeceğin müjde mavi olsun
birbirimize bakıp gülümseyelim
acıları içerek Melissa...
Kalbim, her şimşeğin çakışına tasalanır
bulutlar gidip oturmuş gözlerine.
İçimdeki yangınlara yetişemezken yağmur
sen akarsın toprağa Melissa.
Buralarda rüzgârlar da bir garip,
adını söylemiyorlar Melissa.
Ve ben aşkının hükmünü düşünüp tenhalara kaçarım
yağmur ağlar, sen akarsın yanaklarıma
ki; yaralı gözlerine de bu yakışır.
Eşyadan mahrum odanda gözlerini tavana asıp,
mahrem sayfalarını yeniden yorumla
kandan umutları salıver gökyüzüne Melissa,
varlığın savrulsun sahralarda...
Kurulu beton yığını mesafeler direnirler
ki; senin göğsünde büyür sevdam.
Sevincim eteklerinde özgürlük şarkısı söyler
sökerek gözyaşlarını tutsak kıyılardan.
Parçalanmış bir hayatı yaşamak kahır yükü
içindeki çocuğun çığlığıdır ayrılmanın hüznü
Yazılıdır elbet gönlüme işlediğin sayfanda
kavuşmanın, sevincin beklenen günü...
Şimdi savur saçlarını; savrul yüreğimde Melissa
dökülsün üzüntülerin; kahır topladım bak
bunlar intiharlarım, bunlar cevapsız sorularım
bunlar umutlarım saçlarına; savur yüreğimi.
Bu beden, bu can garip yolların garip yolcusu
yol alır umutlarım saçlarına Melissa.
Yüreğinin zindanına düşeli pusu kuruldu bakışlarıma.
Şimdi hangi acıma ağıt yakasın
hangi yarama merhem olasın
vurgun vurgun üstüne
kahır kahır üstüne...
Ağla ağla Melissa...
Dudağında eskiyen kaç hasret şarkısıyla
belki ansızın çıkar gelirsin
kalbimi alır da avuçlarına
öper öper bırakırsın toprağa.
Eşsiz bir sevdaya, ölüme adanır yüreğim ellerinde
sırrın önündeki perde, sonsuzluğa açılan kapı
ölüm bir muştu mu Melissa,
ya acı, ya gözyaşı, ya pişmanlık
ya da ölüm sen Melissa...
Tüm ağıtların resmini çizip asmalısın şimdi
sevgiden yoksun iki kentin soğuk duvarlarına...
