Ağladıkça Gözlerin Kaldı Bende

of ne oldu kader kıymet bilene
hıncımız kuşandı her seferinde
acıları güne bırakmadık mı
hüzün bıraktı ayrılık

yolcu tünel yollarında koşarken
kara tiren yetişmeden tüneli geçtik
kurtulan bir nefesti
o kara talihli yaşam uçurumunda
haşmetli görüntüsü geçerken
kokusu benliğimizi sarmıştı
bizi geride bırakarak yol boylarında

biz yolumuza devam ederken
ne kadar göz kamaştıran çiçek varsa
torba dolusu içimde toplamak geldi
sevgimize uğur olsun istedim
yolu saran bulutun gölgesi
ne güzel görüntüydü

aksu'nun çiçekleri akıllara gelirken
yiğidin dövüşkenliği merhameti sevdası
yer gök şahit olmuş
biz ne güne dururken ağlamak neye
ölüm vız gelir

sevdanın doruğunda kavga
demeden umutların gölgesinde
umulan medet uzaktı
ve yürümek kaldı

susmayan yürek acıyan kalbim
sulara akıyor her dem
her canlıya hayat olmuş
şubat akşamları yürek sıcaklığında
mart sıcaklığını ısınan toprak
tomurcuk cemre ye boğulmuştu
suların soğukluğu yürek sıcaklığında...

büyük çınar ağacın altında
sarkan damar aşınan toprak
saran kollar üzerinde otururken
damar sarmalayan kopmayan sevda
misali...

yağan selle birlikte akan su da
endamını görüyordum
çayır çimen oldu ağladıkça
damla yüreğine gözlerim takıldı
ağladıkça gözlerin kaldı bende...

05 /02 / 2011 - KARATAŞ