Ağlama....

ağlıyorum kavim göçlerinden beri
uzun ve sessiz hiç durmadan
yüksünmeden ve de umursamadan
ıslak gözlerimle bağırıryorum gökyüzüne
zindanlarda sakladığım o unuttuğumu sandığım adını

yankılanıyor sesim bir kanyak şişesinin içinde
kayboluyor yakıcı ezgiler arasında
boğuluyor inleyen nağmelerin ortasında
ve benim en son duyduğum
bir gam melodisi telaşlı,mahmur
bu şehre yağmur yağarken

içiyorum yine yağmur damlalarını
kimine göre üzüm suyuyla
kimine göre günah bağının meyve suyuyla
sofular haram kılmışlar bir kere
bu aşkın badesini lakin
ben doldurur ben içerim nesimi gibi
günah benim kime ne?

şimdilerde gizliyorum bin yıllık sırrı şarap gibi gecede
gömüyorum tarihe bir gömü gibi
sana olan sevdamı bir de hasretimi
geriye bir harita çıkarıyorum
koca bir X işaretiyle işaretlenmiş
ve açılıyor haritası ömrümün
gömülüyor yaşadıklarım yerin yedi kat dibine
toprak oluyor bedenim çürüyor gözlerim
senden son bir dilek diliyorum
hicaz olurken ben
ne olur ağlama arkamdan
uzun ve sessiz hiç durmadan
bağırma ismimi ıslak gözlerinle
ağlama işte
ağlama...