Ağlama

biliyorum çok sevmiştin
işvesini nazını
deniz kokusu teninde
meltemler estirmişti sana
arşa ermişti duyguların
aşkların en güzelinde
doldurdu miadını
arama artık
kırılma yüreğim
kırıldığın çoktan gitti


biliyorum yaşarmıştın
baktıkça sevgiliye
yüzündeki ufukların
sonsuzluğuna dalarak
baktığını değil
onu görmüştün
varolan her nesnede


bebeklerin parlıyordu
onun göz bebekleriyle
karşı karşıya gelince


indir artık kepenklerini
zor olacak bu
inadına bakacaksın
onu gördüğün ufuklara
bir gemi direği
kayboldu gitti işte
ucu bile görünmüyor


sil o damlaları
yüreğine aksın artık
sakın ağlama
ağlama gözlerim
ağladığın çoktan gitti