Ağlama Anne

İlk şiirlerimden.......



Kaderin acı denizinde boğulmak da varmış anne,
Gözyaşlarına hükmü geçen o hüzün gecelerinde
Kederin suyundan kanasıya içmek de varmış anne,
Mutluluğu bıraktık vefasız geçmişin izlerinde...



Ruhumuzu yerlere serip, çiğneyenler varmış anne,
Eziyeti meziyet sanan o mendebur yüreklerde
Merhametin zerresini aramak boşunaymış anne,
İyiliği bıraktık pembe hayallerin defterinde...





Hayatın dikenli yollarından geçmek de varmış anne
Kırmızı halılarla bezediğimiz düşlerimizde
Yıldız misali kayıp meçhule düşmek de varmış anne
Umudu bıraktık engin gökyüzünün maviliğinde...




Seni böylesine derinden özlemek de varmış anne
Büyülü kokunu buram buram içime çektiğimde
Sana duyduğum hasretimi haykırmak da varmış anne!
Özlemi bıraktık kenetli ellerin masumiyetinde...







Ama sen, ama sen ağlama anne!




Ekim/ 2009