Ağlama Baba / Van Çocukları İçin
"Unutulmak" dedi çocuk
titremektir keskin ayazda
ve inanmaktır yalancıktan kulaklara fısıldanan o bayat masallara
farkında değiller baba
ben susarım
ellerinin sıcaklığına
Ağlama!..
Annem seni böyle görmemeli o enkazın altında
hiç dokunmadılar senin saçlarımı okşadığın gibi
gücenmem bu yüzdendir insanlara
yanaklarımın alı bundan
İnan bana!..
Unutmamayı öğretmeli onlara
beyazı düşlemekteyim tekrar küçülmek için
sıcak beyazı
gece giyinen yüzlerden yansıyan ne varsa
kucağımda bulmaktan artık yorulsam bile
yılmadan inadına
aç serçelere biraz ekmek atabilmek isterdim
gülümsesinler diye tekrar bana
Sahi;
kuşlar nereye gittiler
ben buradayken hâlâ?
Annemin soğuk memesinde uyurken kardeşim
ölüm öptü ya yüzünü
toprak kokar mı eskisi gibi memleket acaba?
Ağlayamıyorum ki ben baba,
ağlayamıyorum!
Sen de ağlama hayatının karanlık koynunda...
İstanbul-15 Kasım-2011
Naif yorumlarını bırakan dostlara teşekkür ediyorum.
Sınav dolu bir zamandan geçiyor ülkem kardeşlik her acıyı çözer umarım...
Sahi; kuşlar nereye gittiler ben buradayken hâlâ?
Gündelik hayata en gerçek acıyla bakan bir söylem ne kadar ironik..Tatkı sert bir etki..
Tebrik ederim
Van'da ya da başka diyarda çocuklar ağlıyorsa açlıktan soğuktan ya da başka mağduriyetten suçlu biziz emin olun...Suçlu tümden dünya...Şiiriniz duyarlı gönlün sesi olmuş tebrikler..
geceye ağır bir gerçektir şiirinizden düşen
kutlarımm👍👍