Ağlamadı mı Meryem

ıslığımda Bella ile gezerken sokak sokak
fikrimin belasını severek
ve dilimin derdini çekerek arşınladım yolumu,
sol kolumu kaldırıp gökyüzüne
haykırdım aklımda ne varsa...
o zamandan bilirim acıyla öpüşmeyi
ve işkenceyle sevişmeyi!

korkma!
hep kendime tehlike oldum ben
tehdidim yüreğimedir;
bir fikrime
bir de sevgime ihanetim olursa eğer
kendi elimle çekeceğim kalbimin pimini,
patlasın göğsümdeki bomba.


güzeldeki çirkinliği
çirkindeki güzelliği gördüm;
anladım ki
zehre bal katılsa da öldürüyor
ama bala bulaşan zehirle yaşıyor insan,
bu yüzden karşı geldim sahte aşkın yasasına
bu yüzden hükümlüyüm.

nerede fikir,
boşuna mı yattı şair zindanlarda;
nerede öldü sevgi!
tanrılardan kalan Leyla ile Mecnun hikâyesi yalan mıydı,
bahtını Kerem'e bağlayan Aslı
vereme düşen ince âşıklar nerede şimdi,
sevginin bin bir hali olmadı mı hiç,
piç mi doğuyor her aşk!
bu nasıl zaman,
memeden kesilen evlat soğuyor mu
göbek bağı kesilince kopuyor mu anasından!

kim bilir
belki hiç sevmedi beni de annem!

yoksa masal mı!
İsa tahtına mıhlanırken bile
ağlamadı mı Meryem!