Ağlamadım Anne
Yüzümdeki makyaj.
Gözlerim kızarık mı sandın?
Yüzümde allık var.
Sen ağladım da ondan mı kızardım sandın?
Ağlamadım anne!
İnsanların açlığını gördüm,
mideleri ile değil kalpleri ile de aç olanlarını gördüm,
duygu yoksunu
düşünce sefili olanı dahil,
yerde yatanını da gördüm
gökte uzanananı da,
Ağlamadım anne!
Acımak, bir insana verebileceğim en kötü duygu hissidir.
Ben, o duyguyu hiçbir varlığa vermedim anne.
Çok üzüldüm,
Üzülmedim diyemem.
Ama hiçbirine
ağlamadım anne!
Minicik ellerin, kocaman yüreklerini kirletti dev adamlar.
Dev adamların cahil beyinleri değil, iradesiz sevgisiz görgüsüz düşünceleri güçlüydü sanma sakın; bedenleri güçlüydü sadece.
Robotlaşan ruhlarıydı güçlü olan.
Duyguları güçlü olanı yener bu güç bilir misin?
Ben bildim.
Bildim de yine de
ağlamadım anne!
"robotlaşan ruhlar" kısmı biraz garip geldi, ruhsuzlaşmak ile robotlaşmak hep aynı geldi bana hayatımda. Bir de, ağlasaydın keşke.. ağlamak çok güçlü bir duygu. Tebrikler..