Ağlamak

İnsan dediğin zamansız ağlar
Böyle, hıçkıra hıçkıra çocuk gibi
Bilmezsin, yüreğini neler yakar
Alevlere mahkum ormanlar gibi

Çocuk düşer, kolu acır ağlar
Sanki acısı geçecekmiş gibi
Çok mutlu olur, dostun ağlar
Tatlı bir leylak kokusu gibi

Sevdiğini kaybeder insan, ağlar
Kaybedilen geri dönecekmiş gibi
Dönmeyeceğini anlar yine ağlar
Gözpınarları hiç durmayacak gibi

Bazen içinden gelir annen ağlar
Sana gözyaşı borcu varmış gibi
Farkında olmazsın, babanda ağlar
Gözyaşlarıyla yüreğini besler gibi