Ağlamak İçin Bahane Gerek İnsana

Ağlamak için bahane gerekir insana
Ağlarım bahanem yok senden başka
Yaşlarım sanki dönmüşler günaha
Dönüşleri yok çünkü her günün sabahına

Yanıma kalacak olan bu aşktan bana
Birazcık kötü anı biraz da ağlama
Yaşım geçecek onulmaz bir aşkla
Seviyorum sevdiğim buluşamasakda

Uzaktan sessizce izlemek isterdim seni
Sevdiğini gördükçe gülen gözlerini
Ben se izlerdim yolda kalan izlerini
Onlarla yetinir geçirirdim zaman kesitini

Yaşlarım akmıyor masaldaki nehirlerden
Sızıyor göğsüme kimseler göremeden
Ne hayellerim vardı seninle eskiden
Güldün sen gülen bense güle aşık bir diken

Köklerimiz ayrıydı yönlerimiz farklı
Sen batıya bakardın bense doğu yakası
Sadece görürdüm iki rüzgar arası
Eğilmeyen dimdik başını

Küçük böcekler gelirdi yanına
Sevenin çoktu benden başka
Hepsini severdin miktarınca
Herkes mutluydu senin yanında

Çok kez dua ettim tanrıya
Bir poleninde bana gelsin diye
Baş ucuma yerleşşin diye
Hala bekliyorum kesilmeyen ümitle

Bir gün güzel sesli bir bülbül ötmeye başladı
Bakakaldın güzel bülbüle başından aldı aklını
Çok üzüldüm gönlünü yeni bir dost aldı
Olsun be gülüm senle mutlu oldu bu diken fidanı

Düşündüm üzülerek yine bizi ayıran rüzgarda
Sen onamı aşıktın aylarca seni seven banamı yoksa
Anladım ki o almış aylarımın yolunu kısa zamanda
Onu sevdiysen amenna oda dostum bundan sonra

Göz göze geldik bülbülle bir gün
Sana layık biriymiş anladım o gün
Mutlu olucak geleceği sevdiğim gülün
Bende bulurum bir diken uzaklardan sürgün

Sevinsem olmaz üzülsem olmaz şimdi
Gelmiş sonbahar soluyor gülüm şimdi
Bülbülüm de ölecek burada şimdi
Bitiyor işte aylardır sevdiğim ve sevdiği

Kader sana isyanım yok
İsyanım kendime
Niye olmuyor bende sohbet
En iyisi yoldaş olmak bir dikene

el_deli
=Masa Başında=