Ağlamayacaksın

çığırtan bir martı uçuşur düşlerinden
hançer gibi sokulur mavisi bogazın
dalgınsın...
tövbelisin aslında aşka
kabukları henüz düşmemiş yaralarının
ölü toprağından çıkmamış özlemlerin
insansın ...
insan ağlar, bilirim de ,

ağlamayacaksın...

ne ilk ne son olduğunu biliyorsun
kaç gece aya kezzap dökmüş gözlerin
yaslısın ...
kaç gece şişede balık olmuşsun
her sigarada kendini yakmışsın
kesmemiş demokles'in kılıcı pişmanlıkları
terkedilmelere talimli
uykusuz sabahlara yar diye sarılmışsın
insansın ...
insan ağlar bilirim de,

ağlamaycaksın...

hatıralar masum degil
döner zihninde son, mevlevimsi
yekparedir hüzün hep
yeniden yazılması zordur aşkın
miladı dolmuş illegal aşk örgütünün
canlı bombasısındır ,
patlarsın ara sıra
insansın ...
insan ağlar bilirim de,

ağlamayacaksın...

dibine dibine küfredeceksin
yedi kat dibine gömeceksin gidenleri
çiçek yetmez ölü toprağında diyenlere inat
karanfiller dikeceksin ,
buz kesmiş gecelerde
kardelenler bekleyeceksin
savaşa hazır gladyatör kadar keskin
dama meyilli yazar edasında salınacaksın yalnızlıklarda
umut edeceksin ...
unutma ,
insansın ...
insan ağlar bilirim de

ağlamayacaksın