Ağlar Aşk Garipleri

Sevdanın derininde kalemim ne arıyor?
Ruhumu öne almış geziyor gündüz gece.
Saklanırken ininde, elemim ne karıyor?
Hayat başlı başına çözülmez bir bilmece.


Bu nasıl bir rivayet, o aşk ki tarifi yok
Ayrı ayrı gezerler, yürek ayrı baş ayrı.
Aşka davet ederken yolu var arifi yok
Gönüller birleşirken gözlerdeki yaş ayrı.


Uzanıp sonsuzluğa ayak yorgun kol kırık
Kalplerinden vuruldu, tutulurken ipleri
Kor bağıra konurken genizlerde hıçkırık
Her gece düşlerinde ağlar aşk garipleri


Yürekleri yakarken, sevda denilen duygu
Gönül nağmelerini anlatan bir dil vardı.
Çıktı toprak üstüne hasret denen o kaygı
Oysa sevda yolunda bülbül ile gül vardı.


Yazarken kalemleri, aşk hep şaha ererdi
Harcadılar bir ömrü geçmişleri yok sayıp.
Önce güneş çekildi, Şeytan murada erdi
Şimdi viran bahçede bülbül öldü gül kayıp.


İşte o günden beri, yağmur toprağa küstü
Birleşip aşk bilmezler, bülbüle mezar kazdı.
Sevdaya çıkan yolda hazan rüzgarı esti
Artık onlar gülmezler, sonu hep kader yazdı.


ŞİİRLERİN ŞAİRİ....
ZAMANSIZ ŞİİRLER...