Ağlarken Kurtuluşun Gülüşünde

Kömür karası gözlerin
senin de kaderin karaymış
deme ki dilin karası yoksulun yarası

her şeyin kadere bağlamış ölümün karası
beyinsiz şeytan ulema sefası demi devran kurması
açlığın vebali kader yazgısına kazılan elmas karası kaderin

yoksulluğun kaderine yazılmış
dürzilerin bin kere yüz y/arası
ölümün merhametine düşen beylerin iki yüz karası

karası silinmez yazgının bey sefası sürermiş
bu gun acıyan gözyaşım sel gibi
ağlasam haykırsam ölüme bin defa
korksa ölüm iki yüzlerden yine doymaz bunların kar sevdası

ölüm korksun desem göçük altında
bir ömür biter acıyan sol yanım çıkar yorgun umutlar
alışmak zor be gülüm
bırak acılarınla gülümse
sen candan ölüme meydan okursun
yoksulluğun yaşasın beylerin sevki sefası

yüzün hüzündü ağlayan yüreklere ateş düşer yorgun gerçeklere
çadırımda yok artık tahtalı köye gideceğim her gelen ölümlerle

takvimde ayın on dördü yazılıydı
maden ocağı kanlar içinde derya gölü
bir hüzün sarsın bin umuda kanat açtığında

ben bin kez ölüyorum
bin kez de zalime öfkeli yüreğim
düşlerin yok oluşunla anneler çocuklar ç/ağlasın
umutlar kesildi tüm yurduma yürekler suskun yollarda

senin adın neydi herkes öğrendi
Soma kader değil katliamın adı gerçeğin sesi
ülken maden ocağı adından hatırlarım seni

ayni ölüm gibi rengi beyazdı
yüzlere hüzün gözler yağmur seli
karalar kapladı tüm yurdumun yeşillikleri
kan kırmızısı toprakların rengi kan kokuyordu
karları uğruna ölüm tarlaları kazıldı yazgılarına

yer altında derin nefesler kesildi kan uykusu
ölüm yürüdü
çam sakızı çoban armağanı
ölüm güzel olunca iki yüzlü kan emicilerin neşesi kaçtı

kaybedecek ne kaldı
ezilen yoksulun umuttan başka
bir tek cesareti birde gözyaşları

bir tabut içinde milyonlara hüzün dağıttı
denk düştü tüm mezar çukurları
denk geliyor ölüm göz yaşlarına

ağlıyor son kez yavrular eş dost düşman b/akıyor
bizimde günü gelsede artık kaybedecek ne kaldı
onurdu onu da satan satana

artık korkmak yoktu
kaybedecek ne kaldı kazanacak bir dünya
tanırım ölümün adını
sen bilmezsin
ölümün ardında çoşan yüreklerin gözyaşından
saltanat sürenlerin kara yüzlerin ağlayan annelerin acı sesinden

tetbir allahınsa söz şeref kimin ağzında karlarıyla
kuşan dilleri kırılmış yüreksizlerin kanına
kirli ruhun saltanat bekçileri kimin umrunda

çıkarcılığın kiri bulaştıysa beyinlerin beyanlarında
daha kaç ölüm yaşasa da hiç umrunda olmayan
can düşmanı saltanat uşakların deminde
kan emiyor hep demi devran peşinde

gözlerim yurdumun insanı bak
senin değerin adı da ölüm biçilen yer
değerin ölçüsü ölümün kucağında toplandı

gözlerim sana çağlarken kurtuluşun gülüşünde
ağlarken gülüşün kurtuluşun...

15*05*14