Ağlayamıyorsam Ölmeyi Düşünmeliyim

tükenmiyor eceli andıran anason kokulu geceler
dumanıma dolaşığım
ezgim
türküm
ahh üzgünüm dilşekerim
sürçü lisanım tanrıya
efkârım
keşkelerim
ağlayamıyorum
zaten ağlamamı hiç sevmezdin
şimdi ağlayamıyorsam ölmeyi düşünmeliyim
yanına gelmek gibi
yanın
yanım
ahh iki tarafım..

yanına gelmek
patatesleri kızartıp donatılmış siniyle
demli çay yine senin
reçeller benim
sana dokunmak
sarılmak
bir bilsen
hasta kalbimde bölük bölüğüm
kaderine kafa tutupta
halime güldüğüm
ölünce daha çok sevdiğim
meltem bakışlım
ahh yamacım
bilsen
senden sonra tutuşan alev yüreğim
yine deminde yüzdürdüm çay karasını
kağıttan yüzdürdüğümüz gemiler gibi
leğen var
sen yoksun
ezgin gönlüm
ağlayamıyorum...

korkmuyorum ölümden
aldırmıyorum yaralar açan güne
eskisi gibi filizlenmiyor annemin plastik kaplı çiçekleri
bilmiyorum ki ne vakte sığıyor mevsim
saksı
cemre
pencere
hiç önemi yok hani
san ki ölü toprağı değmiş Güneş'e
hâtta bu sabah Marmaris sallanmış
''Marmaris'' deyince kalem oldun elime
zelzelem
kusursuzum
akıbeti zulümüm
toprağı eşeledinde dikti sırtın pekti gözün
vakitsizlik neyin nesi
ahh elleri beyazım
çocuksu düşüm...

seyran seferim yine tazelendim
hani tüp patlayacak diye camdan atacaktın beni
sonra kıyamadın ''öleceksek beraber ölelim'' dedin
beni nasıl kandırdın mahkûm ettin ya sensizliğe
yetimim
gölge çiçeğim
alacağın olsun
şu kapı çalacakmış gibi beklediğim
şimdi gelirsin diye bütün seslere kulağımı kapattım
ah sen
sen
içimde ölmeyenim

hani camın pervazına otururduk ya
''ay şarmaşık'' derdin
sırayla şarkı söylerdik dirliği vardı her bir yıldızın
sonra bir yıldız kayardı hududundan dışarı
el sallardım ''hayır dilek tut ''derdin
benim için dilekleri tutardın
babam bağırırdı kocaman sesiyle
kıs kıs gülerdik
sonra saymazdık geceyi
gölge oyunları teslim alırdı bizi
o an en sessiz halimizdi ellerimizi birleştiren
hani duvarlarından karayel alan bir bağbanın bağı
yok
erkek eli
kız eli
nasıl bahanelerdi
ellerin ellerimde çatlardı tohumu
sıcağından renk verirdi filizler
hep gülesim gelirdi sen saçlarımı koklarken
biliyor musun bir daha hiç öyle içten gülmedim
aslında hala öldüğüne inanmıyorum
ağlayamadığım için ölmeyi düşünürdüm
''alışırsın'' derlerdi
zaten ölmeyi düşünmek yetmiyor ki
yetmiyor etrafımda dönmeler
sözün kısası
hasretin sürgün
delik deşik hasretin
n'olur öyle yeşil yeşil bakma
yaman kelimem özledim deliler gibi
hem patatesleri soğutuyorsun
gelmiyorsun ki çayında buz kalıpları...

temelli yitip gidenim
şimdi ağlayamıyorsam ölmeyi düşünmeliyim...