Ağlayan Aşk

Sensizken seni esen rüzgarlara sordum
Çaresizliğimi tokat gibi vurdular kalbime
Görmedik diye sert bir cevap verdiler yüreğime

Bir insan sevdi diye aşağılanmamalı bu kadar




Büyüğümüz fırtınalara sor diye üzüldüler halime
Bekledim bir fırtına çıksın diye
Fırtınalar o ara yakıp yıkmakla meşguldüler
Acele bir cevapla bize değil yağmurlar tanıyabilir
Diye beni üzmeden sevindirdiler gönlümü



Bir insan sevdi diye umutsuz olmamalı hiçbir zaman




Bekledim yağmur yağması için günlerce
Sevgilimi gördünüz mü diye haykırırken yağmurlara
Ümitsizliğime üzüldüler acıdılar benliğime
Umutumu kaybetmediğimi anlamış olucaklar ki
Bir ara ıslattık ama nerde ne zaman diye düşündüler
Evet.dediler
Gecenin koynunda dertli düşünen bir kalp gördük
Islanmamak için kaçıyordu aşkından olsa gerek
Ve bağırarak beni ıslatmayın diye ağlıyordu
Bizde anlam veremedik neden istememesine




Ben tam gidiyordum yanlarından
Dur neden hiç ıslatamadık o kalbi bedeni ruhu
Diye sordular bana




Ömrümüzde bir kez görüştük ve sırılsıklam olmuştuk
Ama yağmurun bizi ıslattığını ayrıldığımızda anladık
Ve söz verdik birbirimize tekrar görüşene dek
Asla ıslanmıyacaktık bir daha..
Ne o ne ben o zamandan beri ıslanmaktan kaçıyoruz
Islanmak güzeldir fakat
Onunla ıslanmak başka
Onunla her şey bambaşka