Ağlayan Avuçlar

Saatlerce düşünsem de
Ayrılığın ne olduğunu kavrayamayacak kadar küçüktüm
Annemin ağlamaları o küçücük yüreğimi öyle acıtırdı ki
Aklımın almayacağı o ağlamaları,
Bir köşeden izleyip anlamaya çalışırdım
Avuçlarım...
Onlar hep fazla gelmiştir bana
Annem hep onlara bakarak bir şeyler dile getirirdi
Bu yüzden fazlaydı ağırdı onlar bedenime
Sanki anacığımın gözyaşları avuçları yüzünden gibi gelirdi
Bugünlerde yeni yeni anlıyorum
Yüzüne düşen kara hüzün
Ayrılığın ufak tefek izleri
Kim bilir daha ne kadar acıtmıştır canını
Ne güçlü bir kadınsın sen annem
Nasıl dayanır kalbin her şeyi tek başına göğüsleyebilmeyi
Herkesin bir başına bırakıp gidişimi,
Gözlerimin içine bakıp ağlatırdı seni
Sen herkestin benim için annem
Gidişlerini fark ettirmedin bile bana
Sen yanımdaysan herkes yanımdaydı sanki
Benim içimi bir tek gözyaşlarım acıtırdı
Nefes alamazdım
Öylesine ağırdı yanağından süzülen o gözyaşlarını görmek
Büyüdüm...
Gözyaşlarının avuçların yüzünden akmadığını anlayabilecek kadar büyüdüm annem..
Küçük kızın hala nefes alamadığında,
Senin boynuna dolasa da ellerini
Bugün seni anladığımı düşünebilecek kadar büyüdüm..
Ayrılık bize değil..
Ayrılık hak edenlere varmış anne
Terk edenler yalnız kalmayı hak edenlermiş
Anladıklarında hatalarını
Çaresizliğe mahkum olanlarmış
Bir tek bizi ayırırlarsa dünya durur
Öyle değil mi annem?
Gidişler terk edilişler bizi yakamaz
Öyle değil mi?
Tüm bu sözler küçük kızını avut diye annem
Biraz olsun onu ayakta tut diye
Birer birer yok oluşlar tüketiyor beni
Senin gibi değilim avuçlarımı görmek,
Ne kadar büyüdüğümü söylersem söyleyeyim
Yine acıtıyor içimi
Sen yanımdaysan herkes yanımdaydı ya
Yine öyle olsun istiyorum
Dayanmak istemiyorum artık anne
Küçük elime elini uzata avunsun bir an önce yüreğim