Ağlayan Keman

Zaman; o eskimiş zamandan geçti.
Islak bir çift göz bıraktı geceye
Ne kadar umut varsa sana dair,
Sana dair ne varsa...

Bir uğultulu yürek kaldı artık;
Issız bir elem gibi büyüyen
Sen;
Gecemi saran içli bir keman sesi
Sen ağlayan bir keman...

Şimdi her şey koskoca bir yalan
Saçların gibi, gözlerin gibi, ellerin gibi
Gözyaşlarımla ıslattığım o çıkmaz sokak,
Kupkuru bir yaprak gibi...

Artık hiçbir şey geri getirmez
O katran karası gözlerini
Ne vakit kendimle baş başa kalsam,
Ne vakit;
Tepeden tırnağa seninle dolsam...

Belki duymadım sanıyordun.
O rüzgâr gibi buğulu sesini
Oysa taa ruhumda duyuyordum.
Kumral bir yağmur altında
Hayalinle uyuyordum.