Ağlayan Senfoni

Yine vurur ses tellerime
Özlemin mızrabı
Haykırırım o eski besteyi
Anıların senfonisi kulaklarımda

Hiç bitmeyecek mi bu icra ?
Susmuyor siyah notalar bir türlü
Eski püskü, yıkık portede

Bükün! zamanı mekanı
Geçmişte kaybedin bu eseri
Gözlerimden süzülen ıslak nameler
Bir yol olsun sevdiğimin geçtiği
Perde olmuş yanaklarımda

Anılarıma giden
Bol ışıklı yeşil bir yol
Olsun ne olur!

Silinsin kırmızılar
Yitip gitsin yeşilde
Yine göz kırpsın gökyüzümde yıldızlar
Yine essin o rüzgar
Fısıltımı taşıyan ılık rüzgar
Ne olur!

Yoksa bitmeyecek
Bu ağlayan senfoni
Boğulacağım göz yaşı denizinde
Ardından akacak bedenim
Yokluk kıyısına

Ne olur!
Oda gelsin
Siyah denize atılmış
Çürümeye yüz tutmuş bedenim

Ölüm karasına vurmadan...



( Nevzat Hacıbektaşoğlu hocam bu nasıl sürrealitenin izlerini taşıyor mu beğenirsiniz umarım yorumunuz benim için mühim )