Ağlayan Şiir

Bir yıldız kaydı göklerden
Ay çıkmadı, O gün hüznünden.
Dünya hâlâ karanlık, sisli
Savaşların eteğinde doğdu çocuklar,
Açık kaldı gidenlerin gözleri...

Kırdırıyor kardeşi kardeşe
Gözünü kan bürümüş leşler.
Ağlıyor evinde, dul eli kınalı...
Bebekler, beşiğinde yetim kaldı.
Anaların, babaların gözü yaşlı

Düşmanlar hep bekliyor pusuda
Böl, parçala, yönet işte bu;
Gelişmişlerde siyaset...
Altın tepside kurtlara ziyafet!

Gelin bir, beraber huzurla olalım.
Düşman karşısında dik duralım.
Yem olmasın hainlere vatanım.
Örnek olup, geleceğe ümitle bakalım.

Herkese yer vardır şu koca dünyada.
Durma zalimin yanında, haline ağla.
Unutma, hesap vereceksin bir gün yaratana.
Şu kısacık ömründe kimseyi ağlatma.

Doğmasın bebeler karanlıkta.
Kalmasın dedeler, nineler yolda.
Kucak açıp, derman olalım insanlığa.
Sahip çıkalım şu cennet vatanımıza.

İlim siper olsun cahilliğe
Silah değil, kalem olsun ellerde.
Gülmesin düşmanlar, sönmesin ocaklar...
Koruyalım, emanet bize bu topraklar.
Bayram olsun yarınlar, sevinsin çocuklar.

Ağlamasın şiirler, susmasın şairler.
Kurumasın güller, hep ötsün bülbüller.
İnmesin gök kubbeden şanlı bayrağım.
Her zaman okunsun kutlu ezanım.
Güneşler doğacak elbet ufukta.
Ölmesin insanlık, bitmesin kardeşlik
Şen olsun herkes cennet Vatanımda.
Yüksel Ağlar