Ağlıyor Gözler! ( Y.o.k)!

01 Mart


''YOK!'' (AĞLIYOR GÖZLER!)



yalnızlık yol kenarlarında,bir molada,belki çalan kapıda..sessizliğin kahrolası çığlıklarında...
kapkara bir gece, gün ortasında!..
durmuş zaman,ağlayan bakışlarda,
sana susuyor beden,yürek çağlamada...

bir direniş,bir mücadele,binbir serzenişte,
sana kucak açıyor hayat,
bitmeyen gecelerin,hazin günlerinde..
umudunu kaybediyor zaman,
gözler alabildiğine ıslak oluyor o an,
yalnızlıgın hırıltısı sarıyor yürekleri,
bir korku, bin ah,sesleri,
son buluyor küçük bir dev gibi koca yürekli...

kalamıyor,kalanların ardından bakamıyor gözler,
ağlıyor sadece bitmişliklere,
akmıyor yollar tek ellerle...
kazılamıyor toprak,
sürüklenemiyor bedenler,
öyle sessizlikte...

korkuyla kaplanıveriyor yürekler,
yaşla doluyor gözler,
bakıyor nemli,acılı,kederli..
karanlıga gömülüyor gözleri...
tutulmuyor sözleri..

yalan oluyor hayat,
duman oluyor bitiyor her sevgi..
geri de yalnızca,
tortusu kalıyor içilen pınarların...
bir öfkeyle can buluyor bedenler,
bir kinle besleniyor toprak,
o toprak ki bedene can olacak...
yüreğe ruh katacak...

dillere kolay geliyor sözler,
kalbinse sevdigini özler,
gülemez oluyor,
kana kana ağlıyor gözler...
kül oluyor,görünmüyor,
acıdan bitiyor yürekler...

ses yok,seda yok...
söz yok..
duvarlar örüyor hayat,
araya onlarca kilometre sokuyor yalnızlık,
duyuramıyor sesi,hazin gürültülerinde yaşamın...
içilecek suyu kalmıyor ki pınarların...

dönüyor dünya,
yok oluyor ruh...
aslında kaybolan değil beden,
kaybolan sözler,
özleniveriyor gözler...

şimdi yoklugunda tutunmaya çalısıyor hayata,
tükenmişliğin hikayesini karalıyor kagıtlara...