Ağlıyor O Kadın

''Ne çok hasret ektin sen böyle ,
Ya Ölümden önce kavuşamazsan sevdiğine...''

Baş tacı olduğun gönlü ne çabuk terk ettin ?
Dokunsan küle dönerdim !
Belki de haklıydın seni ölümüne severdim...

Oysa Sevdiğini söylemedi...
Yutkundu !

Sustuğunu gözlerinden akan yaşlara bıraktı...
Belli ki yorgundu...
Hayata...
Olana ...
Bitene...

Doğruldu , eli ağırdan sol yanında ki cebine uzandı
bir fotoğraf çıkardı...

Gözlerinde şefkati ve aynı an da nefreti resmetti ...
Hesapsız !
Kuralsızdı...

Ağlayan gözlerinden son damla resmin üzerine meyletti...
Silerken gözlerinde ki yağmurlar da kesildi...

Ben suskularını merak ederken...
Ağlayan bir kadından fazlası vardı onda...
Yaşanmışlıkları ağır geliyordu omuzlarına , belliydi...

Neyin var demek artık içimden bile gelmiyordu...
Bende sustum !
Nefes almadan , ses etmeden aşka sarhoşluğunu pay ediyordum...

O ise hala resme bakıp anılarını yaşıyordu...
Ve hayat akıp gidiyordu...

Dünden bu güne ağlıyor O Kadın...
Susturamıyor benim içimdeki çığlıkları bile....


Ölüm !
Gidecek hasretle...
Hasat zamanı gelmedi mi Kadın !
Gelmedin mi ?