Ağu

Parmağındaki izler

En çok nedameti uyandırdı
Sunağına döküldü kan zebaninin
Arsızca gülümsedi hasaretinde, kin
İçinde hançerin aşk ve zehir
Durdu ateşin acısında kızıl kor
Ab-ı hayat narda dönüştü nur'a
Kurudu gözleri akan nehirlerin
Ak düştü zeylin kakülüne
Uçtu can ,bedenden kaçarcasına
Sustu Hamuş'u duyunca zuhur

Ağla gözündeki zebercedi

İndir iki yanağına
Sur üflenir gibi çığ düşlerim
Erguvan bir ölümle birleşti
İçti şarabını aşkla Şems
Kuş düşürdü kanadını,
İbni Kesir üfledi lal sancağına
Rum illerinden gelirken huri
İklim ,alkım, aklım hep yüzünde
Açıldı gökkubenin kapıları
Zulumu bir rast, parmağında neyzenin


Durdur acısı sensizlik olan dünyayı

Ün'ü elifle başlar elifba'nın
Ruhunu kesbet, on iki ahterin
Ar'ı, narı ve rüyayı unut
İçindeki kara yusuf un
Kusuf, gün ve ay kuyunun
İbadetin ve kesavetin ummanı
Nur'un şehrin bir yakası
İkra etme, kaldır yüzünü
Uçurumum, ayaklarının altında
Dur gitme,,,