Ağustos On Yedisi

Kafesinden çıkardım
Yeşil bülbül uçtu avcumdan
Gözleri tıpkı sen gibi bakıyordu
Azad et der gibi
Sen gibi
Rüyamda
Perdeleri havalandı camdan köşkümün
Rüzgar doldu içeriye
Fırtına oldu
Sen gibi
Gittiğin gün gibi
Kurşuniydi gökyüzü
Mecburiyetti ayrılık
Nefret eder gibi
Yanağındaki gözyaşları olmasa
Herkes gerçek sanırdı bu sahte nefreti
Oysa tek bir resmin yok bende tebessümsüz
Gözlerime bakıyorsun derinden
Aynaya her baktığımda yabancı bir yüz
Seni soruyor bana
Uyanmak istiyorum bu rüya bitsin
Akdeniz'in tuzuydun sen ve güneşti gözlerin
Battı gemim sürüklendim
Buz denizinde uykudayım
Ya gel beni götür denizime
Ya karlı bir dağda bensiz
Türküler söyle
Kara kız tut elimden
Ağustos on yedisi
Kırk yıl geç kalmışlığın
Şamarı son darbesi.