Ağyar Bile Yâr Olur

Bağban ölür bağ kalmaz, gerilse de kol kanat,
Baki kalmaz gülistan, akıbeti har olur.
Birer fani değil mi, bunca mal, mülk, saltanat,
Bütün sahte cennetler, hakikat de nâr oldu.

Yerden gelen her şeyi, yine yer alır, yer-yer,
Canlar Allah'tan geldi, tekrar Allah'a gider,
Maksat kendi aslına, arif olmaktır hüner,
Bilende, bildirdi der, bildim dese bar olur.

Yaratma gerçeğini insan nasıl anlasın?
İstemiş ki tekvini, Zat'ında baki kalsın,
Malzemesi kendinden, başka yer yok ki alsın,
Hiçbir şey yoktan olmaz, her şey yoktan var olur.

O kudret kalemini, 'Kün' diyerek saplarken,
Eşyaların sırrını, esma sırrı kaplarken,
Zahirde görünenler, batınını kaplarken,
Görenlere kılavuz, kör gözlere ar olur.

Açılası bu kitap, okunası her satır,
Görülmeli âlemler, iç içe neler yatır,
Kitaplar birer ölü, taşısa da kırk katır,
Can yurdunda dirilir, dirilişle kâr olur.

Okumayı kim okur, 'Oku' emri duyandan,
Sözden özü bularak, kurtulurlar ziyandan,
Yüz gösterir hakikat, nihandan ve ayandan,
Her taraf dost aynası, ağyar bile yâr olur.

Uyamazsam korkarım, Hak'tan geldi de davet,
Okundu kulağıma, ezan gibi her ayet,
Anlamama derdime şifa gelmezse şayet,
Her saat, her saniye, yaralıya zar olur.

16.01.213