Ah

ne söylesen haklısın

tövbeli bir medrese kapısında

toynağı kırılmış eşeğim

dik durur ardımda her rüzgar

şah benim padişah ben

aklımda sıracalı kadınlar

küçük cezvede kaynayan su

dibekte çakır bir intizar

düşündükçe dövdüğüm gözlerin

her öğün iki somun ayrılık

iç içe kaç kapı döner

kaç güneş batar çatısında

gök olmayan hanelerin

tımar evi kuşpalazı rengi

cenneti unutmuşların

yağmura bak mevsim

üşüdüğünü söylemeyen ten

cevrine yanık buğday

iki kere iki nazenin hiç

her harf bir yakana yapışsın