Ah Aşk

Her el attığımda bir yanım daha hissizleşiyor...
Duygusuz sanmayın beni,
Güngörmez pencereler ardında geçirdiğim sessiz yıllara verin suskunluğumu...
Sevdayı bilmeyişimden değildir tecrübesizliğim,
Sevince şaşkına dönüp ne yapacağımı bilmediğim içindir.

Uzun bir cadde kenarında sıralı kaldırım taşlarından saymayın kalbimi,
Ne bedenimden, ne de ruhumdan hiç bir şey eksilmedi...

Şimdi serseri bir kırlangıç gibi çırpınışını görseniz yüreğimin,
Anlardınız dile getiremediğim umudun nedenini...
Artık tecrübesizlik yok,
Sığ ve loş karanlıklarda demirlemekte yok.
Taki ben el çekene dek..
Onunda ne izahı, ne de imkanı yok...

Meğer kendime çok önceden öğretmişim gerçeği,
Kırmızıda durmak, hissizliğin verdiği renk körlüğüymüş.
Şimdi avuç içimde sıcacık bir tutku var,
Ve gözlerim...
Kahverengi irisine inat yeşil görüyor.
Durmadan, hiç dinlenmeden, sen varken bile sana geliyor.


( İthaf : Sinem Aktaş )