Ah Be Ustalar

Ah be Nazım,
Ne vardı bütün kelimeleri kullanacak,
Yeni bir şeyler yazmaya kalksam,
Acaba sen kullandın mı diye korkuyorum!
Ne kadar zora sokuyorsun beni bir bilsen,

Ya Necib’e ne demeli!
Ne kaldırımları bırakmış, ne sokakları!
Sakarya türküsüyle, beklenen de cabası!

Of of, yok mu o Orhan Veli,
Anlatacaklarım var, anlatamıyorum,
Gözlerimi kapatıp İstanbul’u dinliyor,
Hala bedavadan yaşıyorum!

Vay be Can baba,
Sen de elimi kolumu bağlayanlardansın,
Küfürbazlığımız ortak nokta da,
Bana edecek tek bir küfür bırakmamışsın!

Sessizce yol almak istiyorum limandan,
Fakat yazamıyorum, ilham diyor ki tam burada kal,
Ne vardı bari bunu yazmamış olsaydın Yahya Kemal!

Seni anlatabilmek diyecektim,
O da öncesinde çoktan rezerve edilmiş!
Hasretinden prangalar bile eskitilmiş,
Benden önce davranan Ahmet Arifmiş!

Bana soruyorlar şimdi,
Sen de bir şair misin?
Yok, hayır diyorum,
Yazılacak, anlatılacak bir şey kaldı mı ki?
Ustalar sağ olsun, her şeyi düşünmüşler,
Bir tek sonrasında gelenler ne yapacak, onu düşünmemişler,
Sanırım biraz haksızlığa uğruyoruz,
Geç zamanda gelsek de dünyaya,
Onların ruhlarıyla ancak bu satırlarda buluşuyoruz...