Ah Be Yar

Gel, gel de gitme bir daha,
Kaybolma ne olur karanlıklara,
Bak, nelerimi verdim ben aşkına,
Ama bakıyorum da, hiçbir değeri yokmuş be yar...

Şu dünyada sen olmadıkça,
Ben dünyayı neyleyim yar!?
Rüyalarımda sen olmadıkça,
Renkli rüyaları neyleyim yar!?...

Al Güneş senin olsun be yar...
Bana Ay yeter,
Çünkü, onu gördüğümde seni görüyorum,
Ay gibi yumuşak, narin...

Sabahları esen esinti gibisin be yar,
Peşinden sürüklüyorsun Güneş'i.
Penceremin önündeki yıldızsın sen,
Aslında yakın gibi ama çok uzaklarda...

Ah be yar,
Bu gönül mecbur sana,
Bu gözler mahkum,
Şu yazdığım dizeler kurban olsun aşkına...

Hani hep gittiğin bir park vardı ya,
Yine gel o parka.
Ben oradayım aslında,
Seni izliyorum, gölgelerin ardında...

Biliyor musun?
Tek dostum gölgelermiş.
Bir tek onlar saklıyor beni,
Bir tek onlarla görebiliyorum, o zakkum gibi gözlerini...

Kaçırma demek isterdim ellerini ama,
Hiç değmedi ki ellerin ellerime.
İyileştir yaralarımı gözlerinle diyeceğim ama,
Yüzümde bile gezdirmedin ki gözlerini...

Şimdi aklıma geldi,
Sorsaydım sana,
Sesin eşlik eder miydi sesime?
Taş çıkartır mıydık acaba bülbüllere?

Peki ya,
Sorsaydım sana,
Tutar mıydın elimden bir kere?
Tabii ki hayır.....

Ah be yar!
Bak neler çekiyorum uğruna,
İşkence ediyorum satırlara,
Bunları duymasan bile, ne olur dur artık, bu gönlümü ağlatma...

Sevdiğime İthafen...