Ah Bosna!

ah bosna!
ürküyorum artık yeni halinden
çok sessizsin
ızsızlığın bini bedavaya gider olmuş
beğensem, beğenmesem ne çare
ızsızlıktan öte köyün de yokmuş...

yüreğimin derinlerinin elini tutup öyle yol aşıyorum,
dolaşıyorum seni...
bıkmışım yalnızlıktan
beraber geliyoruz gözyaşlarıyla dolan sahiline
oralara kadar gelip yine kanayan yaralarımızın kıyılarında yakalıyor hasretlerimiz meşk'i
aşkından çıkan yüreğin, kıskaçlarından kurtulamadığı kadar...
yalnızlık...
sessizlik...
ıssızlık...
hepsi...
sessiz bir çığlık...

ah bosna!
ürküyorum yeni halinden

demir almaya yeltenirken farkettim demir atamamışım ki ben
sana gelirken'e ne kadar benziyorum senden giderken
ah bosna !
ürküyorum bu halinden
ya kov bir kere adam gibi
ya da bırak adam gibi demir atayım sokaklarına
sileyim herbirini kaldırımların altına sakladığım gözyaşlarımı
ya da bırak o acıyla akmış gözyaşlarımla sulanmış bütün ağaçlar kurusun varsın
azad et artık ağlamaktan gözlerimi
bırak da yağmurlar da artık kendi görevini yapsın...

ah bosna!
ürküyorum yeni halinden
eski halin nasıldı senin?
bu kadar çabuk yaşanmış bir viran mıydın sen?
yazık...nazzee...