Ah Bu Kahrolası Yalnızlığım

_dün gece sabaha dek
kendi sisini yaratan kör lambalarla
karabasanları ışıtan alacakaranlık
baş başa yürüdüler
ak geldiler kara döndüler

onu alıp bunu verdiler
ayak uçlarıyla bastıkları verimli topraklarda
sinsice gününü beklediler
beslenip serpildiler

kurt kapanında kaldım da seyrettim öylece umarsız
dolandı durdu sabaha dek etrafımda gölgeler

bak işte saat altıya beş var
birazdan gün doğacak
şafak sökecek

_çıkamadım bir türlü duvarlarından
başıma örülmüş bu mahpushanenin
avını kollayan sarman sessizliğinde
ayak seslerinin ritmini yüreğime verdiler
bir şeyleri koparıp ezdiler

aslında kaybettim bu savaşı daha çok eylül öncelerinden
puslu bir mayıs gecesinde bilmem nerede
sabaha dek baş başa yürüdüler

_gün doğacak şafak sökecek birazdan
elbet çekilecek çınarın uzayan filizleri
zulüm zindanlarından

bir de aydın türküsü tutturdum mu şimdi kendi kendime
anlatırım derdimi çanakkale / yemen türkülerinde

yeter bana kimseyle paylaşamadıklarım
en yücelerde gezen sarışın ruhum
ardımda bıraktıklarım

hele şöyle yiğitlenin
bir de efelenenin

gün ışığıyla aydınlansın yeter ki bu son gecem
elbet yağan bu yağmurlar
sizi de yıkar sakarya tepelerinden

_zihin haritamı aldım elime yeniden
yıllar öncesinde bıraktığım yerden
sıcak bir ağustos sabahında yine kendimle kaldım

buraya kadar ah bu kahrolası yalnızlığım
söyle nerede benden aldıkların
eşreflerim / pusatlarım / uğurlarım
ıslak duvarların bıraktığı rutubette mi kaldılar

erdemsiz / karanlık / kalabalık dayıları
bir masanın başını tutmak sevdasına daldılar

ey kader ne diyeyim
islerde çürümüş kör bir çuvalla
bak yine yağılar etrafımı sardılar

_yeter bu yalvaç sabrım
haykır be çelebim
bu haykırışlardadır umutlarım

söğüdün güneşinde uzansın kayı uzak asyadan
özgürlüğümdür bu haykırışların