Ah Dedim

dün ah dedim,
ah dedim babamın ah dediği çağlarda.
ve anladım neden ahlanırmış hayatlar...
neden çepe çevre sararmış pişmanlıklar...
durdu zaman,
durdu insanlar, otomobiller,
durdu caddeler sokaklar...
sıraya girdi hatalar,
kara trenin vagonları gibi,
ahlar can özümden aşağı düşerken,
ağır aksak önümden geçip gittiler.
bir vagonda sevdalarım,
bir vagonda ayrılıklarım,
bir diğerinde
ve bir ötekinde daha ne pişmanlıklarım.
ağlayamadım bile,
farkında olmadan
yolum düşmüş meyhaneye,
kaçıncı kadehten sonra,
bu şarkıda senin için olsun hayırsız
bu şarkı da senin için;
''menekşe gözler hülyalı''
menekşe gözler hülyalı...
menekşe gözler hülyalı...

dün ah dedim,
ah dedim babamın ah dediği çağlarda.
tüm pişmanlıklarımı toplayıp,
çekip gitmek istedim,
en başa ya da en sona,
en sona....
en sona...