Ah İstanbul

bu istanbul,yedi tepe,iki yakalı şeihir,
deniz boğaz olmuş,aradan akar nehir,
gecesi,başkadır,gündüzü ayrı kahır,
ah istanbul,sen ne zalimsin,zalim

taşı,toprağına övgüler yazdık,
nice insanların mezarın kazdık,
zordu belki ama senide çözdük,
ah istanbu,sen ne zalimsin,zalim.

kimi geldi rüyasından uyandı,
kim geldi,dünyasına boyandı
bir çokları,yalanına aldandı,
ah istanbul,sen ne zalimsin,zalim.

şairlere ilham oldun yazıldın,
saltanatın,mührünede kazıldın,
duvarlara tablo diye asıldın,
ah istanbul sen ne zalimsin,zalim.

heryerinde,ayrı hayat yaşanır,
sana gelenlerin,aklın şaşkalır.
sevgiye evlenen,hızla boşanır.
ah istanbul sen ne zalimsin,zalim.

karaköyü,beyoğlusu,istiklali,tüneli,
herkes birbirine sorar,hemşo nereli,
kimse sana memleketim demedi.
ah istanbul sen ne zalimsin zalim.

şu boğazın varya,dünya da tektir,
gerçekteki adı da zaten inektir.
derdi olmayana dertleri çektir,
ah istanbul sen ne zalimsin zalim..

asitane,bizantion,kostantin,
adın çeşit kendin çeşit sen nesin,
hasrete düşülür,olmasa sesin.
ah istanbul sen ne zalimsin zalim.

üstat diyor,orta yerin sinema,
düşmanların olmuş sakın kınama,
kimseler gülmüyor olmuş bunama,
ah istanbul sen ne zalimsin zalim.

benim senle,işim olmaz unuttum.
düşün,sen kimleri,tek lokma yuttun.
bir çoğunda hayal verip avuttun.
seninde devranın yeter istanbul.