Ah İstanbul

Ey İstanbul!
Derdim içime sığmaz oldu yine
Bugün yoldaşım sen ol
Yük olmayalım kimsenin gönlüne
Ben kâğıtlara ağlayayım
Sen yağmurlarını yağdır her yere
Gözyaşlarıyla yıkansın kirli mahalle,
Belki temizlenir bu fani çehre...

Her kalbi kırılan insan gibi
Kötü olmaya özenir olmuş birileri,
İyi biri olmak değil, sevilmek istiyorum bende.

Kötü olan herkesin değeri neden bilinir?
İnsanoğlu neden bu kadar acizdir?
Neden gerçekten sevilmezdir seven?
Size soruyorum ey İstanbul,
Ah yine çok soru sordun desene.

Biz sevgide ölçüyü kaçıran insanlarız,
Bu yüzdendir değerimizin bilinmeyişi..
Ah kötülerin kazandığı İstanbul
Ben buraya ait değilim
Gidiyorum işte, ama dur
Mutlu olma hemen
Birinden nasıl gideceğim öğretilmedi ki bana
Sev çok sev, hiç vazgeçme dendi..
Bilirsin hep derdim ey sevgili
Sevmekle düzelecek bu dünya..

Beyhude yalnızlıklarla dolu,
Kalbime göç ediyorum şimdilerde
Göçmen kuşların yüreğimden 

Yüreğine uçması ümidimle
Sen hep hoşça kal ah'lı istanbul..