Ah Nefsim Vah Nefsim
Bir kara sevda gibi girdin gönül dünyama
Ne yapsam gitmiyorsun yanlışımda sen varsın
Aklımı başımdan alıp çekip gidersin amma
Başımı derde sokan kararlarda sen varsın
Hükmediyorsun bana çirkine güzel deyip
Utandırma ne olur dosta başım eğdirip
Terk ettirdin aklımı kul hakkını yedirip
Çektiğim çilelerde azaplarda sen varsın
Senin hükmüne girip emir kulun olmuşum
Gönül gözüm kapanmış karanlıkta kalmışım
Sevgi bahçemde açan al gül iken solmuşum
Hazanlaraı estiren fırtınada sen varsın
Harama helal deyip neler yedirdin bana
Uydurarak emrine kıydırdın nice cana
Senden kurtuluş yok mu yol yok mu haktan yana
Yolumu kaybettiren duygularda sen varsın
Bildim ben benim derken terk edemezsin beni
Geçtim bu canı tenden istemem artık seni
Pak oldu gönül evim hak doldurdu yerini
Gönlümden süpürdüğüm günahımda sen varsın
tam benlik bir şiirdi demekten kendimi alamadım doğrusu :)
en büyük düşmanımız değil mi bu nefsimiz başımıza ne geliyorsa bu nefsimizden geliyor zaten.
ders alınası güzel dizelerdi
kutlarım Ömer bey elleriniz dert görmesin hürmetler.