Ah Papatya

Kendimi kandırmanın zirvesindeyim,
Ellerimde bir tutam papatya
Yalandan sevmiyor, seviyorum söylüyorum
Gerçeği aramak değil yalan
Yalandan sev diyorum.

İçin istemez ya,
Karşı durur yalın gerçeğe;
Güneş diyor dostum
Yakmazken yeşil yaprağı
Ateşler doğurmakta sözlerin
Yalandan bir hayattan bakarken
Gerçeği görmeli:
Sen ben hepimiz
Yalan değil gerçekten
Yaratan Allah'ı sevmeli.

Ah aklımı, kalbimi söküp yerinden
Vahyin derin sularında yıkamak var ya...
Yalan değil gerçekten
Rabbin tenezzül ettiği insan
Böylesi Rabbine, kendine nasıl yalan söyler
Kendini nasıl kandırır.
Maddeymiş, tesadüfmüş, yoklukmuş yalan
Varlığına inanmayan insan
Yalan olmayacak bir aleme yürümekteyiz;
Dur ve irkil
Bunca düzen içinde
Tekbir Allah var
Nankörlük bir taşa bile yakışmaz
Bu koca anlam senin için/de var.

(Ekim 2010 İstanbul)