Ah Şahrud

Ah Şahrud!
Sularca ağladım, bir elif miktarı da sustum.
Nice gülün yüzüne baktım da; güldürmedi beni sen gibi.
Ahmak gönlüm eğleşmiyor artık umutla.
Ey Ay parçam; bu en acı kahrımdır.

Ah Şahrud!
Sis aralanmadı çıplak dağlarda.
Dünya aylardır daha Güneş'e gebe.
Doğmadan ıssız yolların sırtında;
Daha vakit olmalı, yetiş...

Ah Şahrud!
Dudağına sürmüşsem nefesimi;
Su olup giden tenin karışmaz değil mi ele?
Özlenenlerin en dumanı tüteni, sen kaldın.
Almadı yerini hiçbir nar-ı aşk sen gibi.

Ah Şahrud!
Uyanmalıyım artık, bu küf kokan gecelerden.
Adım gibi çevirmeliyim, cehenneme yüzüm(n)ü.
Ellerimin ilbizi, kanamalı artık ellerinde...
Başıma yıkılan her yerim, dikilmeli çöl gibi karşın(m)da.

Ah Şahrud!
Seyduna öfkesini vurmakta; gittin gideli dalgakıranlarda...
Kaybolup gittiğin sığ sulara;
Eşkıya kurşunu doldurur ciğerim, gün doğumlarında..
Yüzümün pusat gölgesi hala senken;
Bilmediğim dile lal ettin gölgeni.

Ah Şahrud!
Farklı iklimlerde yeşeren düşlerdik bilirim.
Ben dağlara döndüm yüzümü, sen denize parelel...
Varsın olsaydı senin gövden kardelen,
Bense senden çok uzak çoraklarda açan, bir diken..
Gözün gözüme değmese de yeterdi;
Yüreğin taa içime değmişken...

Ah Şahrud!
Köklerimin sol yanı ;en kasvet sevdamız kokar.
Ufuk çizgisi olmalı; bu gece buluşma yerimiz.
Ya da günün geceye cilvelenişi.
Korkma(m) artık karanlıklardan
Ben yüzümü sevdana sürdüm;
Ölüm teğet geçer değmez t(i)ene ...

?'Deli gönül, ahmak gönül,
Bıkmadın mı boş umuttan?
O yar seni terkeyledi .
Uyan deli gönül, uyan.
Seni seven terkeyledi.
Nedir kapanmayan yaran.
Umut bazen işkencedir.
Bitmeyen zalim gecedir.
Yüz çevirmek bitti demek.
Bilemezsin yar nicedir...
Bitti deyip çekip gitmek.
Bilemezsin ne acıdır...
Uyan deli gönül, uyan derin uykudan...''