Ah Ulen Dünya/ Ne Oldu Sana

ah ulen!
sahte yüzlerle dolup taşmış etrafımız,
sahte gülüşlerle aldatılmış yüreğimiz,
gözlerimiz yapmacık yaşlarla dolmuş,
kulağımız sahipsiz seslere tutulmuş..
başlamış dilimiz duygusuz duygu kelimeleri dökmeye..

dünya üç kağıtçıların mekanı,
soysuzların esiri olmuş...


özne hep gizler olmuş kendini yüklemden,
mecnun leyladan,
ferhat şirinden,
aslı keremden..


koskoca memo bile
unutmuş gül yüzlü zin'ini,
hercai kardeleeni,
bağrı yanık ana yavrusunu...


bir hitler ölmüş,
milyonlarca Hitler doğmuş sanki yeryüzünde..
kanları dökülmeden, silahla vurulmadan
ve bedenleri yakılmadan binlerce fırında,
sadece parayla köleleştirilmiş insan.


bir Nemrut ölmüş,
milyonlarca Nemrut dirilmiş lanetli mezarlarda.
herkes ibrahim'i yakar olmuş,
gönülleri yıkar olmuş..


ne olmuş böyle
bakî'nin, fuzulî'nin;
fatih'in, kanuni'nin;
ruhlarının konakladığı topraklara..


ah ulen dünya!
hani senin için yuvarlak diyorlarya
gerçektende sen çok bozulmuşsun be.... (e. atiş)