Ahmette/arif'i Gördüm

Bu gün şairi,
Ahmet arifi, gördüm rüyamda
Nedendir bilmem
Mapusta aynı koğuştaydık
Ranzasının üstündeydi ranzam
Görür görmez sordum/?
_Bana şiiri anlat ustam
Duraksadı önce belli yorgundu
Sonra ilk kez çekiyormuşçasına
Son bir nefes daha aldı
Parmaklarını yakan sigaradan
_Şiir, dedi, şiirrrrr, uzatarak
Şiir en güzel kadından daha kadındır evlat
Kadından daha nazlı ve kırılgan
Şiir kadındır evlat
Öpüşürken şehvetle dudağını kanatan
Şiir Anadır. Babadır. Kardeştir
Büyüyünce sevilir hep uzaktan
Şiir vatandır evlat
Uğrunda verilen can dökülen kan
Acı çekmektir şiir ve zevk almak duyulan acıdan
Yalın ayak diken üstünde koşmaktır şiir
Ayaklarınının baş kaldırmalarına aldırmadan
Şiir, şairden başka herşeydir evlat
Ama şunu da unutma,
O Şairdir herşeye sahip olan....
Büyük bir heyecanla uyandım uykudan
Ve Şairimin sözleridir bu yazılan
Şiir demek sen demekmiş sevgili
Hadi,
Hadi artık sende uyan uykudan.