Ahraz Gece

Bir ses dese ki gel! yeni doğacak güne
ömrü berdel etmez misin alınacak son nefese...



Eskilerde bir yerde, bir gece vakti
uykunun aralık kapısında gülümserken hatıralar
yürek çınlatan sıfatlarıyla
direnmek ne mümkün ömrün arka bahçesinde
düşe uyanan ruha


Yüzünde, donmuş saatler gülümsemesi
rüzgârın kanatlarında genzi yakan rayiha
yürür fukara gözlerin
kirpiklerine dolanan, solgun çiçek tarhlarında


Ruhu gurbette olanların şehrinde
siyah perdeli, sessiz bir evdir gece
ahrazdır konukları
bir çakımlık vuslat sevinci serpip çoraklaşan gözlere
gün ışımadan giderler geldikleri gibi sessizce...