Ahşap Pencerenin Kenarında Hesaplaşmalar

Al götür aşklarımı mavi
Kuşlar geçmesin bu şehrin üstünden
Sevişince yalnızlık düşlerle
Bakıp/ta gülmesin ay?ın yüzü alın/yazıma

Görmesin göz arkasında hapsettiğim yaşları
İçimdeki depremi tuzla buz edip
Tekrar doğurmasın bağrımda
Gecenin köhneliğini

Duymasın güneş kulağımda
Eskiden kalan gıcırtıları
Ve hissetmesin kalemin sesini
Dirilmesin ölü acılar duvarlarda

Tutulsun siyahın dili geceye
Yıldızların melodisi inletmesin gök kubbeyi
Acı anlatmasın kendini şiirlerde
Karamsarlık sustursun hoyratlığını yüzümde

İnsanları sustur boş yüzler biçimsiz dudaklar
Korkaklık bütün bunlar
Bulutlarını çeksinler üzerimden
Gecelerime karabasan gündüzlerime melek olmasınlar
Duyuyor musun beni ?

Çığlığım senide mi sağır etti
Konuş benimle
Benim dudaklarımda biçimsiz
Ellerim soğuk gözlerim donuk
Artık sende sus hayat bende duyamıyorum seni

Taşıyamıyorum yükünü ağırlığımın
Saclarımdaki dalga hiç dinmiyor
İşte bundandır isyanım
Durulmak istiyorum belki/de susmak
Sakinleşmek sakinleştirmek canavar kesilmiş sularımı

Durduğum yerde sebepsizim
Sebepsizken hüzünlü
Yağmurları geçiyor yaşlarım
Rüzgâra yığılıyor bedenim
Yapraklar dökülüyor gözlerimden

Dalgalarda boğun beni depremlerde yıkın
Ellerimi bağlayın kör kuyulara atın
İşte bu/yüzden acı çekeyim
bundan az etsin
Bundan haykırayım?

Oturduğum yerde ağlayayım
Acılıyken sebepsiz,sebepsizken acılı
Soğuk rüzgârlı yolları aşayım
Rutûbet kaplanmış odamı nefesimle ısıtayım
Sebebini arıyorum saçmalıklara boğuluyorum
Can simidim patlak simitsiz çırpınıyorum

Saçlarım daha bir dalgalanıyor sonra
Dudaklarım çatlıyor ellerim çizgilere boğuluyor
Sevgim çığlıklara susmuş
Hırçın şiirlerde savuruyor kendini duygular

Atın beni yerden yere çarpın bölün
Kırın beni sonsuz parçalara ayırın
Bundan acı çekeyim
Bundan içim az etsin
Bundan ağlayayım?

Ahşap pencerenin kenarındayım şimdi
Ama hiçbir/şey avutmuyor beni
Dalıyorum uzaklara belki o mis kokulu
Yeşil bahçeye götürür beni
Nerede o mis kokulu yeşil bahçe ?

Sustur şiirlerini şair
Ağlatmasın kalemini gece
Parça/ parça dökülmesin sessiz harfler yüreğine
Haykırışlar dinsin çok geç olmadan

Ah hayat öfken kime
Ne zaman büyüttüm seni avuç içimde
Çocukluğum parmak aralarında benim
Görmekte zorlandığım sancısıyla kıvrandığım
Anne kokusuyla harmanlanmış gülüşleri
Yakalayamıyorum gecelerin siyahında...