Ahvâl / Suskun

Yavaş yavaş geçer zaman, kafam duman

Ben neredeyim?

Ben kimim?

Ahvâlim suskun.

Yıkıldı o seni bekleyen şehir

Her yer siyaha büründü gidişinin ardından

Senden geriye kalan bir kaç parça anı,

Silik hafızam ve bomboş bir adam

Neyin var diyenlere inat

Hiçbir şeyim yok diyorum

İnanmıyorlar

Oysa yalan söylemiyorum

Hiç birşeyim yok

Koskocaman bir hiç diyorum

Fakat bilmiyorlar ki güneşimi kaybettim

Heryer siyaha büründü gidişinin ardından

Açmaz oldu sardunyalar, tükendi bütün umutlar

Bu şehrin sokakların da izin var

Senden geriye kalan onca yaşanmışlıklar

Yakama yapışık hesap sorar

Esen yelde kokun, hava da nefesin var

Koşun çocuklar.!

Bütün şehir üzerime geliyor

Boğuluyorum...

Kaçamıyorum enkazından hükmediyor acı

Üzerime soğuk yağmurlar yağıyor

Bir kaldırım köşesinde buluyorum hayal kırıklarımı

Her bir parçamla başım dertte

Fakat onca acıya rağmen sevgim direnişte

Yarına çıkarmıyım bilmiyorum bu gidişle?

Zaten heyecanım da yok bu hayatın içinde