Aidiyetin Dayanılmaz Hafifliği

yerkürenin tüm çiçekleri
şimdi size yazıyorum
yerkürenin renk renk çiçekleri
şimdi sizi kokluyorum

kutuplarda bensiz çakan yıldırımlar
kutuplarda kıvrıla kıvrıla akan
tüm mavi, duru ırmaklar...
size sesleniyorum

afrikanın kavrulan bozkırları
anadoludan bakıyorum size
anadoludan yazıyorum size
anadoludan akıyorum ben de size

anadoluda yıkık dökük bir kulübe
demliğim sönük bir ateşin üzerinde
bardak bardak coşuyorum
enfes bir telaşe bu, nefes nefese koşuyorum

kim ki beni fakir sanıyor
kim ki beni gariban biliyor
kim ki beni yetim addediyorsa
yanılıyor...

yerkürede yalnız değilim
dağlarım var, ormanlarım benim
sarp kayalıklarım
dipsiz uçurumlarım...

bir yarasa kulağını kırpıyor
sarkıtlardan uzanıyor, bana
sakin sakin bakıyor
görüyorum şu anda, görüyorum...

düşsem de yataklara
kurusa da boğazlarım
kelimeler dolansa da ağzıma
gözlerim yavaş yavaş donsa da...

yetim değilim yerküre de
yalnız değilim... sahipsiz değilim
benim de bir gözleyenim var
benim de bir Sahibim...

15.03.2012