Ak Kefenli Olmalıdır Aşk

AK KEFENLİ OLMALIDIR AŞK


Gel seninle öyle bir şiir yazalım ki,
Bütün hesapların suratına tükürürcesine yeni bir hat çizelim.
Farzı misal,
Bahtımıza ne düşerse, ne yaşarsak eyvallah!
Henüz yükselmeden şizofren duygular,
Yüreğimiz konuşsun şiir dilinde.
Konuşalım,
Hiç susmadan asırlarca konuşalım.
Sevmez çünkü aşk suskunluğu,
Bütün günahlar tutuşsun, yansın birer birer kalem ucunda,
Bülbülün aşkına gül kırmızı, gök mavi, yağmurlar pembe düşer.
Güneş, aşk ile sevişir karla karışık zemheri ortasında,
Biz umut yeşertelim yarınlara, içimiz dışımız umut olsun.
Gel!
Seyreltilmemiş safi bir huzur tütsün aşk arenasında,
Kocaman bir gök kuşağı çalsın sevdaya rengini,
Çiğitten filiz sürercesine şöyle göğsün tam ortasında...
Yeniden yeşersin aşk.

Bir şiir yazmalıyız,
Ki ayrışsın içimizden acıya dair her ne varsa,
Sökülsün içimizden kederler, yaprak yaprak savrularak,
Günden yarına,
Derde derman, aşka ferman yazan kalem...
Tek sefer süzerek, atmalı beynimizden ayrılığı,
Her dilde aşk konuşurken göğsümüzü gere gere,
Utanmadan sevmeliyiz, seviyorum diyebilmeliyiz,
Zira aşk, sevmez utanmayı zamana inat direnirken yürek,
Yeni bir lisan üretmeli gözlerimiz ve bu aşkın ana dili olmalı
Cesaretle soyunmalı dilden imge kuşanmış hakikat,
Çırılçıplak dökülürken secde yoluna kutlu dualar,
Aşkın tek gayesi olsun sonu vuslat olan bu nazlı hikâye.

Diyorum ki,
Savurmadan meçhule bizi cellât denen bu tekrarsız zaman,
Aşmalı gaflet dağını merhamet,
Avuçlarıma sakladığım soluğum kesilmeden,
Saçlarımıza dokunurcasına mutluluğun elleri,
Yağmurdan duru bir suya bulanmalı şiir.
Mesela;
İki satırda anlatsın sevdayı şair.
Şiire belendikçe kat kat arınsak kibirden,
Tevazu doldursak koynumuza okyanuslar kadar berrak,
Varsın nihayet göğüne yaslandığım masalda üçe bölünsün.
Bir pencere açalım huzur parlayan mavi vadilere,
Bir kapı açalım umut esen engelsiz yollara,
Bir kucak açalım vefadan dostluğa uzanan ince gönüllere
Ve dudaklarından yağmur öpsün denizi.
Deniz suyu sırılsıklam, denizler aşka kirlensin sevgi dolu,
Aşk dökülsün bütün nehirler.
Mesela;
Her insan bir liman olsa şevki kırılmış mahzun gönüllere.
Bir şiir as/sak gecenin inleyen koynuna,
Baharı çalınmış, henüz açamamış çiçekler aşkına, gelincikler aşkına,
Ve şiire kırılmış kalemlerin ahı tutmadan kalplerimizi,
Şah damarından öpelim yüzümüzü ağartan aslan gibi vefayı.
Yüzümüze düşmesin diyorum mahcubiyet hüznü,
Alnımız ak olsun, gönlümüz pak kalsın,
Dağılmadan hücrelerimize hasretin zehri,
Gel şimdi topla yüreğimi, akça ütopyamın kırılgan deltasından,
Gamzenden dudağına düşen gülücükle kabul buyur.
İç dünyamdan bir parça verdim, ince bir sızı bıraktım sana,
Ümit ekesin diye sabır toprağına, ellerimin sıcaklığını bıraktım tam yüreğinin üstünde.
İyi bak emanetime, iyi bak bütün Tanrılar ona şefaat eder.
Koparıp mısraları şiirden, asla aşka dokunmaz hakikati yazan kalem.
İyi düşün, yüreğim esnek kalemine emanet.
Uğrunda harcanan düşlerden pay biç,
Hak ne diyorsa o,
Aşk yürekte umut,
Umut şiirde ilham,
İlham, masum gözlere parlayan bir ışıktır.
İnancım bütün Tanrılar adına, her dem lekesiz ak kefenli olmalıdır aşk.
Her dem umut tütmeli yürek bacasından kan kırmızı,
Aşkın rengi de kırmızı dengi de,
Kıssadan hisse
Aşkta umut, umutta her dem aşk olmalı.