Akbabaları Beklerken

şimdi akbabaları bekleyen bir ölü gibiyim
onlar bile insanı yerken önce gözlerinden başlarlar
katil, maktulün kalbi deştiği zaman onu görmesin diye
hayat bana gösterdi ki
insan insanı yerken önce kalbinden başlıyor
evet, seviyor, sevdiriyor kendini
sen de tüm kapılarını açıyorsun
düşmanının önüne diktiğin kale duvarlarını yerle bir ediyorsun
ve kırmızı halılarla alıyorsun dostunu sarayına
ben kırmızı halılarla da değil kanımı döktüm o yollara
meğer benim kanımı çiğnemek
onun üstüne tükürmek için dost olmuşlar

hiçbir anını unutamadığım o on yedi yılın
her anını çivi ile çaktım yüreğime
çarmıhtaki ruhumun tüm çivilerini
gözyaşı ile çıkaracağım belki de
belki de geçmişi hatırladıkça yeniden
ama yeniden kanayacak yüreğim
ama asla durmayacağım
ben sadece adalet istiyorum
birileri sonsuza dek yanmadıkça mahşerde bekleyeceğim
şimdi idam sehpasına götürülüyorum
ama unutmayın sakın, siz de geleceksiniz
benim hikayem yeni başlıyor...