Akçaabat Fener'i

ipek kozasına sinmiş uykularından

hadi uyan gençliğim

rüzgar üflesin nefesine kaçan yakamozlara

uçuklasın dudağı

gecenin koynunda sayıklayan kabusların

savursun eteklerini Karadeniz

Hazar'ın özgürlüğe sıkışmış çıkmazlarına

lahana çorbası pişerken nenemin kara ateşliğinde

 tüterken dumanı pilaki ekmeğinin

açılmamış gözlerine karıncalar dolan şafak türkülerime

armut çiçeklerinin polenlerinden gözyaşı damlasın

düşsün Osmanbaba'nın perçemine

gölgesini veren sedir ağaçları

vursun taşlığa deniz kızının mercan teni Fenerden

gün ağarmadan henüz erguvanlı uykularına sahilin

açmadan kirpiklerini hercailer

ıslak göbeğinde gülün kurumadan bülbüllerin gamı

deniz nazlı nazlı yalarken teknelerin duvarlarını

kokunu bırak da dal yeniden maviliklere

denizin mercan kızı

yansın elma kabuğu Orta Mahalle'nin inatçı bayırlarında

daracık parkelere düşsün çalımı dişbudakların

fırfırlansın ağzı pelitlerin

ortancaların başı dönsün

beyaz badanalı duvarların dik yamaçlarında

Kamara'nın sisi dağılmış doruklarına uçsun

tan vaktinin kızaran yüreğinden bakır kelebekler

Galanima Deresi'nin

denizle kavuştuğu boğazda açsın

eflatun şakayıklar

eteği düşsün belinden gelinciklerin

can eriğinin yeşil yapraklarında

döllensin düşleri boncuklu tırtılın

mavisinden yeşiline bir kız doğsun ağlarına

balıkçı motorlarının

çınarların gölgesinde sürüklenirken

çocukluğumun pembe kurdelalı türküleri

gözlerinin karasında kaybolduğum sevdam

damlasın ucundan mürekkebimin

mavisi yarım kalan göklerin

bende ki hicranlı rengi tamamlasın kendini

körfezin çıplak sabahlarında

akasyaların salkımlarından akarken sahile

babamın kokusu

annem çıksın bir daha denizin koynundan

bir tarafta annem bir tarafta babam

giderken yeniden çocukluğuma

bir düş daha görsün gözleri fenerin

söğütlerin üsküt bakışları eğildikçe

ucu yırtılan mısralarımın solgun sayfalarına

seni sayıkladığım sahile usulca bıraksın seni

gençliğimin boğulan imdatlarına

gözlerini sessizce aralayan fener...