Akif

...
Kahraman ırkıma bir gül..!
'Irkıma' diyor
-virgül-
Irk methediyor
-nokta-
Cümle eyyamcı şokta..!

Akif'i, arif olan
Olduğu gibi anlar.
Şimdi bakınız canlar;

Hâlâ bunca hukukla,
-Irkı farkıysa..! Falan-
Kendisi Arnavut'tu,
Kukla değildi, kukla!

O, ne ırkçılık yaptı,
Ne inancından saptı,
Ne de nefis avuttu
Bir hamasi nutukla.

Daima hakka taptı!
Daima Hak'ka taptı!

Akif'i, arif olan
Olduğu gibi anlar.
(Hükme yakınız canlar)

En kahraman ırk için,
Nusratullah diliyor.
İncelik var burada.

Akif şunu biliyor:

Ne zaman ki Türk nefer
Ehl-i İslâm muzaffer!

'Irk Noktası' Akif'in
Geldiği son noktadır.

Bunu yok sayanların,
Şu kadar inceliği,
Şu kadar önceliği
Türke çok sayanların,
Burunları boktadır!
...

'Irkıma yok izmihlâl!'
Doğru...
Ancak Türk varsa
Açılır baht-ı hilâl!

Türklük küfre duvarsa,
Hakkı ettirmez ihlâl.

"Türklük edilmez ihmâl!"

Hey sen, ham softa yobaz!
Din maskeli hokkabaz!

Hani Necip Fazıl da,
Eski şiirlerini
Atıverdi ya çöpe...
Neden kullanmıyorsun çıkarıp tepe tepe?

Oku eski Akif'i
Zihniyetinle çek et,
Oh, ne âlâ memleket!

Orda biraz dursana!
İkisini de aynı teraziye vursana..!

Yıllara göre tek tek.
Okusana ne diyor?
Yerinde mi sayıyor?
Tekâmül mü ediyor?
Alâkayı kursana!

Hey sen, ham softa yobaz!
Din maskeli hokkabaz!

Cehaletin bayıyor.
Merceği yakına çek!
Dikkatini baktığın açının farkına çek!

Gör, işte sen böylesin.
Eh, o halde dur!
Sana,
Bizzat kendi söylesin:

'Sözü sağlam, özü sağlam, adam ol, ırkına çek!'

Al eskit tepe tepe,
Akif'ten sana küpe..!